Młoty udarnościowe

Młoty Charpy i Izod służą do określania jakości produkcji, kontroli wstępnej i końcowej materiałów oraz produktów w laboratoriach. Pozwalają określić wartość wykonanej pracy będącej miarą odporności na uderzenia zgodnie z takimi normami jak EN, DIN, ASTM oraz ISO. Czynniki takie jak struktura materiału, temperatura, deformacja, charakter naprężeń, koncentracja decydują o wielkości pracy uderzeniowej i są określone normami PN-EN ISO 148-1 i ASTM E23. Do takich prób udarnościowych wykorzystuje się młoty Charpy’ego oraz Izod’a.

Próba udarności Charpy'ego została opracowana przez S.B. Russella i Georgesa Charpy'ego. Ze względu na względną łatwość przygotowania próbek i uzyskiwania wyników pozostaje ona do dziś jedną z najpopularniejszych metod badań udarności. Aparat do badań składa się z wahadła, które zrzucane jest z określonej wysokości i uderza w próbkę. Próba udarności w próbie Charpy'ego jest najczęściej wykonywana zgodnie z normami ASTM E23, ASTM A370, ISO 148 lub EN 10045-1. Podczas gdy badania najczęściej wykonywane są na metalach, istnieje również szereg norm dotyczących tworzyw sztucznych i polimerów, w tym ASTM D6110 i ISO 179.

Próba udarności Izoda została opracowana przez angielskiego inżyniera Edwina Gilberta Izoda. Aparatura do badań i konstrukcja próbki są bardzo zbliżone do badań udarności metodą Charpy'ego, z pewnymi znaczącymi różnicami, w tym orientacji próbki, która jest mocowana w urządzeniu pionowo z karbem skierowanym w stronę wahadła. Wahadło uderza następnie w próbkę w określonym miejscu powyżej karbu. Powszechnie stosowane metody badań udarności Izoda obejmują normy ASTM D256, ASTM E23 oraz ISO 180.